Θεόδωρος Χατζηπαντελής

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες άλλη μια επανάληψη του έργου « σε όλους τους χώρους υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι που...» (συμπληρώνεται ανάλογα την επαγγελματική ομάδα).

Προφανώς δεν είναι όλοι οι αλβανοί δολοφόνοι και κλέφτες, δεν είναι όλοι οι ομοφυλόφιλοι ναρκομανείς, όλοι οι μαύροι αγράμματοι, όλοι οι δημοσιογράφοι συκοφάντες και εκβιαστές, όλοι οι γιατροί δεν παίρνουν φακελάκια, όλοι οι υπάλληλοι της πολεοδομίας δεν λαδώνονται, όλοι οι οδηγοί ταξί δεν είναι ανάγωγοι και βρώμικοι, όλοι οι ποδοσφαιριστές δεν είναι πουλημένοι κ.ο.κ . Όμως δυστυχώς δεν είναι ελάχιστοι όσοι έχουν ιδιότητες ασύμβατες με το επάγγελμά τους . Τηρουμένων των αναλογιών, υπάρχουν αρκετοί σε κάθε χώρο (δεν ξέρω αν είναι μειοψηφία ή πλειοψηφία αλλά είναι πολλοί) που ντροπιάζουν το χώρο. Και λοιπόν; Πως μπορούμε να απαλλαγούμε από το φαινόμενο αυτό;

Δύο συνδεδεμένες κεντρικές παραδοχές .

Κατ αρχήν κανένας νόμος δεν μπορεί να επιβάλλει σε μια ομάδα να αλλάξει συνήθειες. Δεν είναι δυνατό για παράδειγμα, « να βγει ένας νόμος » και να επιβάλλει στα ταξί να μην παίρνουν δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο πελάτη. Δεν μπορεί « ένας νόμος » να επιβάλλει στους δημοσιογράφους να ελέγχουν τις πηγές τους. Πρέπει κάθε φορά η ίδια η ομάδα να θεσπίσει και να ακολουθήσει κανόνες που να αναιρούν τα αρνητικά φαινόμενα και τις πρακτικές που δημιουργούν τα προβλήματα. Πρακτικές που πολλές φορές είναι βαθιά ριζωμένες.

Κατά δεύτερον μόνο η ίδια η ομάδα έχει τη δυνατότητα να απομονώσει όσους δεν λειτουργούν και να επιβάλλει τους κανόνες ρυθμίζοντας τη λειτουργία της. Δεν αρκεί να επαναλαμβάνουμε « κάποιοι ελάχιστοι δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν τους..... » Πρέπει να μπορούμε - η κάθε επαγγελματική ή άλλη ομάδα- να τους απομονώσουμε, και να επιβάλλουμε την αυτορύθμιση της ομάδας. Έκτος και αν αποτελούμε - ζοφερή πραγματικότητα - εμείς μειοψηφία και είμαστε εμείς απομονωμένοι από την ομάδα...

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στον Αγγελιοφόρο