Τις μέρες αυτές τα αγόρια και τα κορίτσια που έδωσαν εξετάσεις καλούνται να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό δελτίο επιλογής τους. Πολλά και διαφορετικά πράγματα ακούγονται. Μέχρι και exit poll για τις βάσεις άκουσα, στην προσπάθεια να υπολογιστεί κάτι που θα προκύψει εκ των υστέρων και δεν έχει καμία σχέση με το προηγούμενο γεγονός, δηλαδή τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

Η κατανομή σε τμήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης γίνεται με μοναδικό κριτήριο τη βαθμολογία με μοναδική διαδικασία τις δηλώσεις επιλογής. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Με ποια κριτήρια δηλώνουν οι υποψήφιοι τις σχολές επιλογής τους; Γνωρίζουμε ότι κριτήρια που κυριαρχούν είναι το ενδεχόμενο επαγγελματικό μέλλον, δηλαδή η αγοραία αξία του πτυχίου, η προτίμηση σε κάποιο γνωστικό πεδίο, δηλαδή η κλίση σε κάποια επιστήμη.

Πως πρέπει να συμπληρώσουν οι υποψήφιοι το μηχανογραφικό δελτίο;

Πρώτα πρέπει να ξεχάσουν τη βαθμολογία τους. Οι βάσεις προκύπτουν μετά τις δηλώσεις. Βάση εισαγωγής σε ένα τμήμα είναι οι μονάδες που συγκέντρωσε ο τελευταίος εισαγόμενος. Πρέπει να δηλώσουν σαν πρώτη επιλογή το τμήμα στο οποίο θα ήθελαν να εισαχθούν αν δεν υπήρχε κάποιος περιορισμός. Αν κάποιος τους έλεγε: είναι ελεύθερη η εισαγωγή σας στην, μπορείτε να γραφτείτε σε οποιοδήποτε τμήμα θέλετε, αυτό που θέλουν πρέπει να το δηλώσουν πρώτο. Χωρίς να σκεφτούν βάσεις, βαθμολογίες, εκτιμήσεις. Στη συνέχεια πρέπει να δηλώσουν δεύτερο εκείνο στο οποίο θα πήγαιναν αν είχε αποκλειστεί η πρώτη τους επιλογή, τρίτο το επόμενο και να συνεχίσουν έτσι μέχρι το τέλος της δήλωσης.

Ποια κριτήρια πρέπει να συνυπολογίσουν;

Πρώτα την δική τους επιθυμία σχετικά με το αντικείμενο που θέλουν να σπουδάσουν. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που τα κατάφεραν επειδή σπούδασαν αυτό που ήθελαν αυτοί και πολλά παραδείγματα ανθρώπων που δεν τα κατάφεραν επειδή σπούδασαν αυτό που ήθελε κάποιος άλλος. Οι υποψήφιοι και οι υποψήφιες να σκεφτούν ότι αυτοί θα σπουδάσουν και όχι οι γονείς, οι θείοι, οι φίλοι και όποιος άλλος συμβουλεύει ή παριστάνει τον ειδικό. Σχολές που τις αντιπαθούν δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να τις δηλώσουν στο μηχανογραφικό τους δελτίο. Θα κάνουν κακό στον εαυτό τους αν βρεθούν να σπουδάζουν κάτι που το αντιπαθούν και κακό σε κάποιον άλλο που θα βρεθεί εκτός της επιλογής του επειδή βρέθηκαν αυτοί σε αυτή τη σχολή.

Στη συνέχεια πρέπει να υπολογίσουν την δυνατότητα υποστήριξης των σπουδών τους οικονομικά. Αν και η μέση ελληνική οικογένεια μπορεί να υποστηρίξει τις σπουδές μακριά από τον τόπο κατοικίας, υπάρχουν πολλές ελληνικές οικογένειες που δεν μπορούν. Παράλληλα υπάρχουν συστήματα οικονομικής υποστήριξης και ενδεχόμενες λύσεις που πρέπει να συζητήσουν με την οικογένεια τους και το κοινωνικό περιβάλλον.

Να αποφύγουν τις απόψεις των ειδικών περί της αγοράς εργασίας. Θυμηθείτε ότι στην Ελλάδα όλοι είναι κατά καιρούς σεισμολόγοι, γιατροί, συνταγματολόγοι, στατιστικοί, προπονητές ποδοσφαίρου, συγκοινωνιολόγοι, άρα ο ειδικός περί την αγορά εργασίας θείος που με ασφάλεια δηλώνει ότι το μέλλον είναι στο τάδε ή δείνα πανεπιστημιακό τμήμα, ή η ειδική ξαδέρφη που ξέρει γιατί σπούδασε στην Αμερική, στην καλύτερη περίπτωση γνωρίζουν τι ίσχυε πριν από μερικά (πολλά ή λίγα) χρόνια. Και το σημαντικότερο: οι ίδιοι ξέρουν και για το καλύτερο φάρμακο πίεσης για τη γιαγιά. Όσοι μπορούν να προβλέπουν την εξέλιξη της αγοράς εργασίας δεν το κοινοποιούν γιατί θα οδηγήσουν στο αντίθετο αποτέλεσμα (στον πληθωρισμό πτυχίων) και είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί γιατί υπεισέρχονται σε αυτό το σύστημα πολλοί παράγοντες.

Τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά; Να ωριμάσουν. Να μάθουν από τις επίσημες πηγές (ΥΠΕΠΘ, Πανεπιστήμια, Σχολεία, ΤΕΙ) το πρόγραμμα σπουδών, τις κατευθύνσεις, τους στόχους των τμημάτων. Να μην περιμένουν να αποφασίσουν άλλοι για αυτούς. Βέβαια, είναι δελεαστική η προοπτική να πάρει κανείς την πελατεία του γραφείου του γονέα του, αλλά ο κακός δικηγόρος, γιατρός, μηχανικός, οικονομολόγος κατηγορεί άλλους για επιλογές που ο ίδιος όφειλε να κάνει και έκαναν άλλοι για αυτόν.

Επιλογές περιήγησης: Αρθρα του καθ. κ. Θεόδωρου Χατζηπαντελή >  Aρθρα στο Έθνος